VERBO CONJUGADO EM FORMA NORMAL
Indicativo
Presente
vós
conciliais - conciliades**
elas-eles-vocês
conciliam
Pretérito Perfeito
elas-eles-vocês
conciliaram - conciliárom
Futuro
vós
conciliareis - conciliaredes
elas-eles-vocês
conciliarão - conciliarám
Pretérito imperfeito
vós
conciliáveis - conciliávades
elas-eles-vocês
conciliavam
Pretérito Mais-Que-Perfeito
vós
conciliáreis - conciliárades
elas-eles-vocês
conciliaram
Condicional
vós
conciliaríeis - conciliaríades
elas-eles-vocês
conciliariam
Conjuntivo
Presente
vós
concilieis - conciliedes
elas-eles-vocês
conciliem
Pretérito Imperfeito
vós
conciliásseis - conciliássedes
elas-eles-vocês
conciliassem
Futuro
elas-eles-vocês
conciliarem
Imperativo
Negativo
nunca
concilieis - conciliedes
vós
Infinitivo
Flexionado
elas-eles-vocês
conciliarem
Gerúndio
Particípio Passado
Outras Variantes
Pretérito Perfeito :
(tu) conciliache
Pretérito Imperfeito :
(vós) conciliávais
Pretérito mais-que-perfeito :
(vós) conciliárais
Condicional :
(vós) conciliaríais
Imperativo :
(vós) conciliade
VERBO CONJUGADO EM FORMA PRONOMINAL (***)
Indicativo
Presente
vós
conciliai-la - conciliade-la
elas-eles-vocês
conciliam-na
Pretérito Perfeito
eu
conciliei-a - conciliei-na
ela-ele-você
conciliou-a - conciliou-na
elas-eles-vocês
conciliaram-na - conciliárom-na
Futuro
eu
conciliá-la-ei - conciliarei-na
tu
conciliá-la-ás - conciliará-la
ela-ele-você
conciliá-la-á - conciliará-a
nós
conciliá-la-emos - conciliaremo-la
vós
conciliá-la-eis - conciliarede-la
elas-eles-vocês
conciliá-la-ão - conciliarám-na
Pretérito Imperfeito
ela-ele-você
conciliava-a
vós
conciliávei-la - conciliávade-la
elas-eles-vocês
conciliavam-na
Pretérito Mais-Que-Perfeito
ela-ele-você
conciliara-a
vós
conciliárei-la - conciliárade-la
elas-eles-vocês
conciliaram-na
Condicional
eu
conciliá-la-ia - conciliaria-a
tu
conciliá-la-ias - conciliaria-la
ela-ele-você
conciliá-la-ia - conciliaria-a
nós
conciliá-la-íamos - conciliaríamo-la
vós
conciliá-la-íeis - conciliaríade-la
elas-eles-vocês
conciliá-la-iam - conciliariam-na
Conjuntivo
Presente
ela-ele-você que
a concilie
vós que
a concilieis - a conciliedes
elas-eles-vocês que
a conciliem
Pretérito Imperfeito
ela-ele-você se
a conciliasse
vós se
a conciliásseis - a conciliássedes
elas-eles-vocês se
a conciliassem
Futuro
ela-ele-você quando
a conciliar
elas-eles-vocês quando
a conciliarem
Imperativo
Afirmativo
conciliai-a - conciliai-na
vós
Negativo
nunca
a concilieis - a conciliedes
vós
Infinitivo
Flexionado
eu para
a conciliar - ao conciliá-la
tu para
a conciliares - ao conciliare-la
ela-ele-você para
a conciliar - ao conciliá-la
nós para
a conciliarmos - ao conciliarmo-la
vós para
a conciliardes - ao conciliarde-la
elas-eles-vocês para
a conciliarem - ao conciliarem-na
Impessoal
Infinitivo para
a conciliar - ao conciliá-la
Gerúndio
Outras Variantes
Pretérito Perfeito :
(tu) conciliache-a
Pretérito Imperfeito :
(vós) conciliávai-la
Pretérito mais-que-perfeito :
(vós) conciliárai-la
Condicional :
(vós) conciliaríai-la - (vós) conciliá-la-íais
Imperativo :
(vós) conciliade-a
** As formas marcadas em azul marinho correspondem a vozes usadas exclusiva ou fundamentalmente na Galiza.
*** Dá-se o exemplo com a forma pronominal a. As formas o, os e as têm comportamento idêntico. No caso dos pronomes começados por consoante (me, te, se, lhe, nos, vos, lhes), basta acrescentá-los ao verbo (ou ao radical do verbo se houver mesóclise) separados por hífen, exceto na P4, que faz perder o -s à forma verbal: fechar-me, fechas-nos, etc.; mas fechamo-nos.